bu cuma gecesi ,sevgili konuklarım için hazırladım sofrayı,zira yarın akşama dek çalışınca,yetişme telaşına kapılmadan keyif alarak düzenlemeliyi seviyorum dekoru.evet,sofranında dekoru oluyor,tablo yaparmışcasına keyfini çıkararak hemde. resimdeki beyaz dantel sanırım bir gelin duvağından artan güzel bir parçaymış,bunu bulduğumda aklıma gelen ilk fikir,sofrada çatal bıçakları bir kese yapıp bu güzel dantelin içinde sunmak oldu sevdiklerime.ve oturup 8 adet yaptım bu keselerden. sonra tozpembe bir kurdela geliverdi elime kutudan,onunla beline bir fiyonk,üzerinede kalb şeklinde,aslı küpe olan bu parlak taşlı küpeyi,broş yerine takıverdim,çatalbıçaklarımın dantel gece elbisesinin üzerine. pek bir şık oldular,neredeyse davete gideceklerdi yürüyebilseler...önemli olan bunları yaparken,sevdiklerimle beraber tadını çıkarabilmek ve benimle birlikte aynı keyfi alabildiklerini biliyor olmaktı. zira oldukça zaman alan bu uğraşlar,kendilerine bu tür detayların birşey ifade etmediği,(ki bu bir seçimdir tabii ki)kişilerle ,tek başına oyun oynamak gibi oluyor.hayat bunlar değil elbette,ama,eğer elinde fırsat varsa,bunu keyifle işlemek gerek. evet,yarın kızlar bende,ve ben bunları hazırlarken bile mutlu oldum,yarına hazırlarken,geçmişten annemi getirdim,bana hazırladığı pembe peçete takımlarını çıkardım çekmeden,daha ben bebekken aldığı yemek tabaklarını dizerken masaya,onun kızı için hevesleri geldi aklıma,teşekkür ettim ona,gülümsedi dudaklarım yüreğime,oradaki,benim sevgili anneme...ne çok şey öğrettin bana anne...en başta,sevebilmeyi,birileri için birşeyler yaparken tad almayı.gönül yapmayı,onaramayacağın kalbi kırmamayı.... senin kızın olmak çok güzeldi anne.....