25 Tem 2010


yıl 1965 mevsimlerden temmuz....17 temmuz...erzurum........dan bir dadaş kızı,Egeye gönül vermiş.....doğu_ve batı ....ben melezim yani..:))))..iki kocayürek beraber çıkmışlar yola bu düğünden hemen sonra.....ve ben 2 yıl sonra seçmişim onları,annem ve babam diye:)))biz seçiyormuşuz ailemizi gelirken.... bu pastadan ben niye yemedim diye tutturduğumu hatırlarım hayal meyal,bensiz nası yediniz diye......şimdi bu iki yürek yanyanalarmıdır bilmem... trene bindirirken kızını, ,GEÇMİŞİ BIRAK,GELECEĞE BAK sözüyle uğurlamış dedem...annem gittikten 5 yıl sonra babam kavuştu ona ...zaten 5 yıl önce,KEVSER i gittiğinde ,o da gitmişti ruhen.... babam yoğunbakımda iken,son umud, yurtdışından getirtilen ilacı almaya havalanına giderken,biran annemi hissettim yanımda.....ve sonra amaaaan Nefser,sevdikleri almaya gelir diye duydun ya,sen bari yapma dedim....biraz sonra telefonum çaldı,ve anladım.... babamı ,annem almaya gelmiş meğer.... babalar gününde,babamı da yolculamışım o an. bu resme geri dönmüşüz yani...tek fark mekan....ben bu dünyada tek,onlar bir başka alemde birlikte.....güçlü ,ayakları yere basan,muhtaç olmayan.,sevmeyi bilen,......bir kız evlat hediye etmek istemişlerdi. bu dünyaya.......sanırım,çoğunu başarmışım,yaslanacak bir omuz olmadığında yas bile tutma lüksü olmuyor insanın...garip gibi geliyor ama öyle işte. ağlamadım,niye...belki bundan,belki kabul etmesi ,yüreğimi dayanamayacak kadar dağlayacak diye..annem giderken,babamın yaşadıkları gibi....ancak çok iyi tanırsanız anlarsınız,görünen tablonun gerisinde neler gizli...dayanamayacağı kadar derin olan bu acı,ya o an kalbini durduracak,ya da farklı tarzlarla beynini oyalayarak,hiç böyle bir şey olmamış gibi....vücudunun yaşamasını sağlayacaktı..bir tek ben bilebilirdim bunu....ve hiç kimse anlayamadı...annem,ben ve babam .üçümüz gerçeği biliyorduk,ve aslolan da buydu,gerisi......sevgi, saygı, güven ,sadakat, dürüstlük, emek...yaşayacak kadar para.. yeter.bu iki insan bir yuvayı bunların üzerine kurup,aile nasıl olur bana yaşattılar..toprak kapda ye,yemeğini ne olur sanki,önemli olan sevgi, saygı ,gerisi boştur kızım derdi babam...gerçek sevgiyi bulduğunda,anlıyordur herhalde bunu insan...herşey için teşekkürler anne,baba....şimdi gecenin bu vaktinde,sizlerle buluşmuşum gibi ,yazmak çok iyi geldi bana..beni duymaktamısınız asla bilemeyeceğim,ama yüreğimdesiniz ya.....hoşçakalınız....helal olsun hakkınız.....

2 yorum:

  1. Senin gibi bir evlat yetiştirerek onlar da iyi iş başarmışlar ve görevlerini tamamlamışlar bana kalırsa.

    YanıtlaSil