3 Ara 2009

pırıltılarımı parlatıyorum

Merhaba,çok uzun zamandır dilediğim,ama bir türlü dokunmaktan korktuğum birşeydi kendi adıma bir blog açmak..sanırım az önce bunu başardım,zira hala inanmış değilim.hani yeni bir arabanız olur da,bu şimdi benim mi dersiniz ya.işte öyle birşey ve şu anki ruh halimi pek bir sevdim. sanki içimde pırıltılar kıpraşıyor.halbuki,hiç hazır değilim. yani,elimde bu bloğa ekleyecek hiçbir veri yok şu an. çünkü,işyerime kendi bilgisayarımı getirmemiştim bugün ve şu an akşamüstü .olsuuun. yarına heveslenecek birşey buldum hayattan,derkeeen.yarın tümgün toplantım olduğunu hatırlayıverdim aniden.evde de internet bağlantım yok bu ara.pazartesiyi iple çekerek nasıl bekleyeceğim şimdi. ben kaptırdım kendimi yazıyorum burada da,bir dakika bu blogsahibi olmanın bir ağırlığı olmalı.böyle,kendi günlüğümü tutar gibi yazabilme lüksüm var mı acaba?amaaaan.neyse ne. işte yılları yıllara eklemenin en sevdiğim yanı bu. bu sözleri gerideki yıllarda diyemiyor olmam. yüreklilik ne demekmiş anlamış olmam.iyiki yıllanıyorum.Eeeee şimdi ne yapmam gerek. şablonu oluşturdan sonra ilk karşıma çıkan bu sayfaya yazıp oturdum hemen de,şimdi bu ne olacak.çokbir heyecanlı oldu gidiş..sevdim bu işi ben.bir bakmışım alıp başımı gitmişim...İpek ,bana boşuna (-sana iyi gidişler)demedi,bundanmış demek. benimle yol almaya,masallara, pırıltıların kanadında oturup aşağı bakmaya hazırmısınız,yüreği olan tüm dostlarım.benimde artık bir bloğum VAAAARR.Şu içimdeki küçükkızı büyütmemeye kararlıyım ben. Sezen,büyütsün varsın.

2 yorum:

  1. Hayırlı olsun İnşalah.
    Bu blogda hep güzel şeyler paylaşmanız dileğiyl....

    YanıtlaSil
  2. nasıl yorum yazılır bilmiyorum, ama bir deneyeyim bakayım:)

    YanıtlaSil